کد آزمایش
114

مورد استفاده
ارزیابی اجزای پروتئین های سرم به منظور تشخیص، بررسی و پیگیری سیر بیماری در مبتلایان به سرطان (لنفوم، مایلوما)، بیماری های روده ای کبدی همراه با دفع پروتئین، مونوکلونال گاماپاتی ها، اختلالات ایمنی، اختلال عملکرد کبد، سوء تغذیه و بیماری های همراه با ادم
نام روش اندازه گیری
الکتروفورز ژل آگاروز ، استات سلولز، ژل پلی آکریلامید (PAGE) بیشترین روش ‏های مورد استفاده عبارتند از
نام های مشابه
الکتروفورز پروتئین، Serum protein Electrophoresis , Electrophoresis protein

نوع نمونه
سرم، مایع نخاع
حجم نمونه
1 ml
نگهداری نمونه
سرم بایستی تازه ( در کمتر از 72 ساعت) استفاده شود. نمونه در دمای C◦ 4 به مدت 7 روز و در دمای C◦20- به مدت 14 روز پایدار است.
حمل و نقل نمونه
زنجیره سرد
نیازهای همراه نمونه
سن و جنس بیمار و سابقه بیماری آن را یادداشت کنید.
راهنمای جمع آوری نمونه
1. هرگونه داروی مصرفی مؤثر بر نتایج آزمون را بر روی برگه آزمایش ثبت کنید. 2. نمونه بایستی فاقد لیپمی یا همولیز باشد و در مورد CSF قبل از انجام آزمایش سانترفیوژ گردد. 3. دانستن سابقه بیماری (مانند مولتیپل مایلوما) حائز اهمیت است.
اطلاعات لازم از بیمار
نام و نام خانوادگی سن و جنس بیمار
معیار رد نمونه
نمونه همولیز و لیپمیک موجب تداخل در نتایج آزمون می شود.
آمادگی لازم قبل از نمونه گیری
بیمار ترجیحاً ناشتا باشد.

اطلاعات بالینی
پروتئین‏های سرم دارای بارهای الکتریکی دقیق و گوناگون بوده که می‏توانند توسط الکتروفورز به چندین باند مجزا تقسیم شوند: آلبومین، آلفا 1- گلوبولین (α1G)، آلفا 2- گلوبولین (α2G)، بتاگلوبولین (βG) و گاماگلوبولین .(γG) در حالات مختلف بیماری¬ها، غلظت‏های پروتئین‏های سرم تغییر می‏کنند. الکتروفورز پروتئین سرم و ادرار یکی از اساسی‏ترین مطالعات در تشخیص و تشخیص افتراقی میلوم متعدد، ماکروگلوبولینمی والدن اشتروم و گاموپاتی منوکلونال با اهمیت ناشناخته (MGUS) هستند که این آخری شایعترین شکل گاموپاتی منوکلونال می‏باشد. باندهای باریک و قویاً رنگ شده که به صورت پیک‏های نازک در دانسیتومتری دیده می‏شوند، گاموپاتی‏های منوکلونال (پاراپروتئین‏ها، ایمونوگلوبولین‏های منوکلونال، (M-proteins هستند که در میلوم متعدد (MM)، ماکروگلوبولینمی والدن اشتروم (MW)، آمیلوئیدوز، بیماری¬های لنفوپرولیفراتیو و بیماری¬های زنجیرة سنگین دیده می‏شوند. همچنین در 11% از مبتلایان به هپاتیت C هم دیده می‏شود. MGUS عبارت است از وجود IgG یا IgA منوکلونال بدون شواهدی از میلوم متعدد. در بیماران بدون علامت با یک پروتئین منوکلونال کمتر از 1
تفسیر
افزایش سطح آلبومین :کم آبی، با کاسته شدن از حجم داخل عروقی، مقدار عددی غلظت آلبومین اندازه گیری شده افزایش می یابد. کاهش سطح آلبومین : 1. سوء تغذیه 2. بارداری 3. بیماری کبدی همچون هپاتیت، سیروز و نکروز سلول کبدی، تومور متاستاز یافته کبدی. 4. انتروپاتی های توأم با دفع پروتئین مانند بیماری کرون، اسپرو، ویپل. در این بیماری ها جذب کافی پروتئین به خوبی صورت نمی گیرد و سطح Alb پایین می آید. 5. نفروپاتی های همراه با دفع پروتئین (سندرم نفروتیک، نفروز، گلومرونفریت) 6. دفع در فضای سوم مانند آسیت، سوختگی درجه سوم 7. پرآبی 8. افزایش نفوذپذیری مویرگی در بیماری های کلازن- عروقی نظیر لوپوس اریتروماتوز- در اثر افزایش نفوذپذیری آلبومین بافت تراوش کرده ومنجر به ادم می گردد و یا در کلیه ها از حد آستانه می گذرند و پروتئینوری پدید میاید و از سطح Alb سرم کاسته می شود. 9. بیماری های التهابی مانند نکروز، انفارکتوس یا سوختگی همراه با التهاب. در این شرایط بخش گلوبولینی پروتئین ها افزایش و آلبومین کاهش می یابد. 10. دیس پروتئینمی آیدیوپاتیک خانوادگی؛ یک نوع بیماری ژنتیکی است که Alb به شدت کاهش و گلوبین ها افزایش
احتیاط ها
1. داروهایی که موجب تغییر الگوی طبیعی الکتروفورز سرمی می شوند عبارتند از آسپیرین، بیکربنات ها، کلرپرومازین، کورتیکواستروئیدها، ایزونیازید، نئومایسین، فناسمید، سالیسیلات ها، سولفونامیدها و تولبونامید. 2. نمونه های لیپمیک در روش رسوبی و وجود همولیز در آلبومین باعث تداخل خواهد شد. 3. تستوسترون باعث افزایش آلفا-1- گلوبولین می شود. 4. استروژن، ضدبارداری خوراکی، فنی توئین باعث افزایش آلفا-2- گلوبولین و آسپارژیناز کاهش آن را ایجاد می کند. 5. بتا-گلوبولین با مصرف ضد بارداری خوراکی و استروژن افزایش و با آسپارژیناز کاهش می یابد. 6. فیبرینوژن ممکن است به عنوان یک باند مجزا در فراکسیون بتا و گاما مشاهده شود. 7. همولیز ممکن است فراکسیون بتا را تقویت کند. 8. پنی سیلین ممکن است سبب جداشدن باند آلبومین گردد. 9. مواد رادیوگرافی ممکن است الگوی غیر قابل تفسیری از الکتروفورز پروتئین ایجاد کند.

روز و زمان انجام آزمایش
همه روزه
مدت زمان انجام آزمایش
حداکثر 4ساعت
حداکثر زمان انجام وجوابدهی آزمایش
حداکثر 24 ساعت
مدت زمان نگهداری نمونه پس از انجام آزمایش
30 روز در دمای 20- درجه سانتیگراد