کد آزمایش
115

مورد استفاده
1- پایش بیماران با گاماپاتی مونوکلونال (البته این آزمون به تنهایی برای تشخیص بیماری کافی نیست). 2- الکتروفورز پروتئین ادرار با غلظت g/dl 3 قادر به تشخیص زنجیره های سبک ایمنوگلوبولینی (پروتیئن بنس جونز) و سایر پروتئین های با وزن مولکولی متوسط و کم به ویژه پروتئینوری توبولی خواهد بود. 3- مقایسه جداسازی پروتئین ادرار با جداسازی پروتئین سرم در بررسی قدرت انتخابی پروتئینوری گلومرولی به کار می رود.
نام روش اندازه گیری
شایعترین روش‏های مورد استفاده سلولز استات و ژل آگار می‏باشند. بهترین اقدام برای ارزیابی زنجیره‏های س
نام های مشابه
الکتروفورز پروتئین ادرار، Urine Protein electrophoresis

نوع نمونه
ادرار 24 ساعته و یا رندم صبحگاهی
حجم نمونه
: ml 50- 25
نگهداری نمونه
در دمای اتاق به مدت 72 ساعت ، در C◦ 4 به مدت 14 روز و در C◦ 20- به مدت 5 روز پایدار است.
حمل و نقل نمونه
زنجیره سرد
نیازهای همراه نمونه
سن و جنس بیمار و سابقه بیماری آن را یادداشت کنید.
راهنمای جمع آوری نمونه
1- حجم ادرار 24 ساعته را یادداشت نمایید. 2- اگر یک بیمار علاوه بر الکتروفورز ادرار، الکتروفورز سرم نیز داشته باشد، این دو باید از هم مجزا گردد. 3- استفاده از نگهداری (ml 10 اسید کلردریک 6 مولار) و کنترل دمای محیط در شرایطی که نمونه به مدت 4 ساعت پس از جمع آوری در دمای اتاق بماند، ضروری است.
اطلاعات لازم از بیمار
نام و نام خانوادگی سن و جنس بیمار
معیار رد نمونه
درار رقیق شده (ادرار غیر صبحگاهی) پروتئین توتال به قدری کم باشد که نتوان اندازه‏ گیری کرد یا نتوان یک الگوی الکتروفورزی قابل استفاده ارایه کرد
آمادگی لازم قبل از نمونه گیری
نمونه اول صبح و یا (ترجیحاً) ادرار 24 ساعته جمع آوری نمایید. در مدت نگهداری نمونه در یخچال نیاز به هیچگونه ماده نگهدارنده نمی باشد.

اطلاعات بالینی
کارکرد طبیعی گلومرولی و توبولی کلیه، منجر به دفع کمتر از 150 میلی‏گرم پروتئین در شبانه ‏روز می‏ شود. دو سوم از پروتئین فیلتره شده عبارت است از آلبومین، ترانسفرین، پروتئین ‏های با وزن مولکولی پائین و گاهی اوقات ایمونوگلوبولین ‏ها و مابقی آنها همچون گلیکوپروتئین تام هورسفال از خود دستگاه ادراری منشأ می‏ گیرند. آسیب کلیوی ممکن است منجر به پروتئینوری شود. الکتروفورز پروتئین‏های ادرار، آنها را براساس بار الکتریکی جدا کرده و نوع آسیب کلیوی را مشخص می‏کند. الگوهای پروتئین توسط یک پاتولوژیست بالینی تفسیر شده و ممکن است به صورت الگوهای گلومرولی، توبولی یا mixed گزارش شود. دفع زنجیره ‏های سبک منوکلونال به میزان بیشتر از 50 میلی‏گرم در شبانه ‏روز شاهدی برای گاموپاتی منوکلونال است. فیلتراسیون گلومرولی منجر به تولید مایعی می‏شود که حاوی مقادیر کمی پروتئین با وزن‏های مولکولی بیشتر از 40 هزار دالتون می‏شود. پروتئین‏هایی که وزن مولکولی بیشتر از 15 هزار دالتون دارند به راحتی از گلومرول¬ها عبور می‏کنند ولی تقریباً بطور کامل در توبول¬های پروگزیمال جذب مجدد می‏شوند. گاموپاتی منوکلونال (M-protein)
تفسیر
1- حضور یک زنجیره سبک مونوکلونال M-spike بیش از gr/24 hr 1 سازگار با تشخیص مولتیپل مایلوما یا ماکروگلوبین ها است. 2- حضور مقادیر کم از زنجیره سبک مونوکلونال و پروتئینوری ( پروتئین تام بیش از 3 gr/24hr) که عمدتاً آلبومین باشد با تشخیص بیماری آمیلوئیدوز و یا بیماری رسوب زنجیره سبک (LCDD) سازگار است.
احتیاط ها
بیماران گاماپاتی مونوکلونال ممکن است الگوی الکتروفورز پروتئین ادرار طبیعی داشته باشند. در این بیماران انجام آزمون ایمیونوفیکساسیون ضروری است • o گاماپاتی های مونوکلونال به ندرت در بیماران زیر 30 سال مشاهده می شود همولیز ممکن است یک باند مجزا در الگو الکتروفورز پروتئین ایجاد می کند که در ایمیونوفیکساسیون منفی خواهد بود پنی سیلین ممکن است در باند آلبومین شکاف ایجاد کند. مواد رادیوگرافی ممکن است الگوی غیر قابل تفسیری از الکتروفورز پروتئین ایجاد کند به علت حساسیت ناکافی این روش، ممکن است زنجیره ‏های سبک پاتولوژیک ردیابی نشوند؛ قدم بعدی، الکتروفورز ایمونوفیکساسیون می ‏باشد.